Schijnzelfstandigheid is een fenomeen dat steeds vaker in de praktijk voorkomt en dat aanzienlijke gevolgen heeft voor zowel de schijnzelfstandige als de onderneming die deze persoon tewerk stelt. Het concept verwijst naar een situatie waarin een persoon officieel als zelfstandige wordt aangemerkt, terwijl hij of zij in werkelijkheid werkt onder omstandigheden die typisch zijn voor een werknemer. Dit betekent dat er in werkelijkheid sprake is van een gezagsrelatie, controle door een werkgever en een duidelijke arbeidsorganisatie, hetgeen allemaal kenmerken zijn van een arbeidsovereenkomst. Toch wordt de persoon vaak gekwalificeerd als zelfstandige om de sociale verplichtingen die eigen zijn aan het werknemersstatuut, te ontwijken. Deze praktijk wordt niet alleen als een juridische discussie beschouwd doch eveneens als een vorm van sociale fraude die het Belgische systeem van sociale zekerheid ernstig kan ondermijnen.
